[ Fanfiction Twisted Wonderland/Twst ] วิธีเอาตัวรอดจากเหล่าวายร้าย ( OC )

ฟิคนี้ขอเปิดไว้ก่อนนะคะ อัพสลับคลายเครียดกับอีกฟิค คนละฟีลกับฟิคน้องยูเมะเลย

เหตุเกิดจากความเด๋อของเราตอนอ่านบทที่บอกว่ารร. นี้เป็นรร. ชายล้วน

แล้วเราก็ทักไปถามเพื่อน

' โรงเรียนชายล้วนจริงอ่อแก '

ค่ะ เราไม่รู้ เราเห็นว่าอฟช. ไม่ได้กำหนดเพศเรามา เลยคิดว่าเป็นสห ผู้หญิงเรียนก็ไม่แปลก

แต่มันไม่ใช่ไง ( แงงง้ )

แล้วเราก็กาวกับเพื่อนมันส์เลย

อย่างฉากที่ผอ.มาเจอเราแล้วคิดส่าเป็นนักเรียนใหม่

คือผอ.

ฉันดูเหมือนผู้ชายเหรอ

แล้วตอนเอซบอกว่าโรงเรียนนี้จะไปมีผู้หญิงได้ยังไง

คือ

ฉันไง

เอ๊ะ

.

.

.

นั่นแหละค่ะ เพราะอฟช.ไม่ได้กำหนดเพศเรามา

ก็เลยคิดสร้างคาแร็คเตอร์คตคซ.ที่เป็นผู้หญิง แบบที่ถ้ารู้ว่าเป็นก็สวยติดคม ๆ แต่ถ้าไม่รู้ ก็คือเป็นแค่เด็กตัวกะเปี๊ยกหน้าหวานสไตล์เรียวโจวหอฮาร์ตสลาบิว(แต่คมกว่า) แล้วมาลองหาวิธีกลบหลุมอฟช. ดู

แต่จะพูดว่าหลุมก็พูดได้ไม่เต็มปาก ก็เขาไม่ได้กำหนดเพศมา ถ้าเป็นผู้ชายก็ปกตินั่นแหละ ฮ่า ๆ ๆ

ข้อมูลผู้ดูแล ( 監督生 )

ชื่อจริง : ลิโมเนีย จิตพิสุทธิ์

ชื่อในวงการ : ลิโมเรส

อายุ : 26 ย่าง 27

สูง : 162 เซ็นติเมตร

น้ำหนัก : 52 กิโลกรัม

ครอบครัว : แม่ พี่ชาย

เชื้อชาติ : ไทย - ญี่ปุ่น

สัญชาติ : ไทย

อุปนิสัย : ภายนอกไม่ค่อยพูดอะไร มักจะยิ้มตามมารยาทเมื่ออยู่ต่อหน้าคนที่ไม่คุ้นเคย และเหน็บแนมอยู่ในใจ แต่หากอยู่กับคนสนิทก็จะเป็นอีกเรื่อง เรียกได้ว่าเป็นมิตรสหายที่ดีมากคนหนึ่ง

เดิมแล้วเป็นคนที่สดใส ร่าเริง และไฮเปอร์เป็นอย่างมาก ชอบเล่นผาดโผน แต่กาลเวลาและสิ่งต่าง ๆ ที่พบเจอก็ทำให้เธอสุขุมขึ้น

รูปลักษณ์ : ผมสีน้ำตาลเข้มเหมือนเปลือกไม้ ดวงตาสีม่วงเหมือนดอกสแตติส ( limonium perezii ) ผิวขาวเหลือง

สิ่งที่ชอบ : ของฟู ๆ งู การนอน

สิ่งที่ไม่ชอบ : ของแหยะ ๆ หรือสัตว์แหยะ ๆ แมลง คำสบประมาท พวกที่ไม่พยายามอะไรเลยแล้วบอกว่าทำไม่ได้

อาหารที่ชอบ : ของที่อร่อย

อาหารที่ไม่ชอบ : ของที่ไม่อร่อย( แต่กินได้ )

ข้อมูลอื่น ๆ : อดีตนักบัลเล่ต์อันดับสองของคณะ แต่ได้ตัดสินใจออกมาด้วยปัญหาส่วนตัว ก่อนหน้านั้นยังเป็นหัวหน้าพาร์ทไวโอลินของวงโรงเรียน

หลังจากจบมัธยมปลาย เธอได้ออกเดินทางไปยังประเทศญี่ปุ่นเพื่อเรียนต่อในมหาวิทยาลัยทางด้านภาษา และจบมาเป็นครูสอนภาษาญี่ปุ่น นอกจากนี้ยังมีช่องโคฟเวอร์เพลงที่ส่วนมากเป็นการร้องร่วมกับอิเล็คโทนและเปียโน ทั้งยังสอนเต้นแบบไพรเวทคลาสอีกด้วย

" ทำไมฉันถึงต้องตบมุกเจ้าพวกนี้ในใจตลอดเลยนะ... "

เพราะว่าน้องใช้คำแทนตัวว่า 私 ที่ใช้ได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ดังนั้นเลยไม่มีใครเอะใจว่าน้องเป็นผู้หญิงนะคะ

.

.

.

.

เรื่องย่อ

เพราะความฝันอันแปลกประหลาด และแรงจูงใจอันไร้ที่มาบอกให้เธอกลับไปยังบ้านของพ่อที่ทิ้งไว้ให้ที่ญี่ปุ่น ทำให้เธอตัดสินใจขึ้นเครื่องบินไปทันที

โดยไม่คาดคิด เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที

ตัวเธอนั้นก็ไม่ได้ยืนอยู่บนโลกใบเดิมอีกต่อไป

*เนื้อเรื่องที่รีไรท์แล้วต้องอ่านในแอพนะคะ ในเว็บมันไม่อัพเดท เราเองก็ไม่ทราบว่าเพราะอะไร เนื้อหาก่อนรีคือตัวเอกอายุ 14ย่าง15 ไปแสดงที่ญี่ปุ่น แต่หลังรีไรท์คืออายุ 26 ค่ะ*

ผ่านมาสองปีกับนิยายเรื่องนี้เราก็นึกขึ้นได้ว่า ไม่ได้บอกนักอ่านเลยว่า ลิโมเนียเป็นตัวละครที่ดัดแปลงมาจากมาสคอตเราอีกที ซึ่งจริง ๆ แล้วเป็นผู้ชายและเคยอยู่ในนิยายออริเราเมื่อประมาณหกปีที่แล้ว(และลบทิ้งไปแล้วเรียบร้อย) ไม่รู้ว่าคนจะมีปัญหามั้ย แต่ที่ว่าสร้างใหม่ก็ไม่เกินจริง เพราะรูปลักษณ์กับนิสัยต่างกันมาก ประวัติก็ทุบทิ้งเลย ที่หยิบชื่อกับคอนเซ็ปต์หลักของตัวละครมาใช้ก็เพราะขี้เกียจล้วน ๆ เลยค่ะ ก็แกนหลักของเรื่องอยู่ที่การจิกกัด เราเลยค่อนข้าง.... เอ่อ โยน ๆ การดีไซน์ตัวละครตัวนี้ แหะ ๆ

แต่พล็อตที่จะแซมไปหลัง ๆ ค่อนข้างเยอะ การจิกกัดตั้งแต่หลังบทห้าบทหกไปอาจจะไม่สามารถจิกออริจินัลได้แล้ว(จริง ๆ มันไม่ได้ตั้งแต่ปมลิมตอนแรก ๆ แต่สถานการณ์ไม่ต่างกันมากนักค่ะ) อยากให้พยายามทำความเข้าใจตรงนี้ก่อนนะคะ

จากเหตุการณ์ที่เคยนำคำแปลของคลังทวิสเตดวันเดอร์แลนด์มาใช้แล้วไม่สบายใจเอง เพราะติดต่อนักแปลคนนั้นตรง ๆ ไม่ได้ก็เลยอยู่ในช่วงแก้คำแปลที่เคยใช้(แบบไม่รู้ว่าอันไหนบ้าง จำไม่ได้แล้ว) ช่วงตอนแรก ๆ จนถึงวิธีที่แปด

อันที่จริงที่มาแก้ก็ดีค่ะ มีหลายจุดที่รู้สึกว่างงแล้วไม่เข้าใจ พออ่านญี่ปุ่นเองเลยอ๋อ(และได้ไปแก้ ฮา) บวกกับเขียนหมายเหตุให้ชัดเจนขึ้น ก็นั่นแหละค่ะ ทำตัวเอง ตอนจะปิดจนกว่าจะทำการแก้เสร็จนะคะ

Statice

11/11/23 07:22